Een paar keer per jaar worden bij ons leerlingbesprekingen gehouden voor alle klassen. Er wordt uitgebreider stilgestaan bij leerlingen die op een of andere manier opvallen en mogelijk extra hulp kunnen gebruiken.
Het is boeiend om te zien welke woorden in zo’n bespreking (en sowieso in het hele schoolgebeuren) worden gebruikt. Het onderwijs hanteert, zoals zoveel disciplines, een eigen jargon. Altijd handig om je daar bewust van te zijn in bijvoorbeeld gesprekken met ouders. Maar zeker ook in gesprekken met collega’s onder elkaar: Bedoelen wij hetzelfde als we bepaalde begrippen gebruiken?
Om een paar voorbeelden te noemen:
‘Wij moeten efficiënt werken’ kan vaak vertaald worden als: het moet vooral snel.
‘Deze leerling heeft duidelijkheid nodig’ wordt nogal eens uitgelegd als: die moeten we dus streng benaderen.
‘Ik ben van de discipline’, wordt gebruikt om te aan te geven dat men vooral van het straffen is.
Het begrip ‘visie’ wordt nogal eens verward met ‘mening’.
‘Een leerling structuur bieden’ kan een synoniem zijn voor ‘de leerling kort houden’.
‘Pamperen’ is een begrip dat voor in de mond ligt om de ondersteuning en begeleiding van de leerling te duiden.’
Nog een veelgehoorde: ‘wij zijn oplossingsgericht bezig’. Oftewel; ‘wij proberen een oplossing te verzinnen’.
Altijd weer leuk om bij dergelijk woordgebruik te vragen wat de spreker daar precies mee bedoelt. Op die manier kom je niet alleen te weten of je over hetzelfde praat, het leidt ook vaak tot meer inzicht in elkaars (pedagogische) ideeën.