Rijdend op mijn zitmaaiertje – alias mijn denktank- overpeins ik graag werksituaties en kom ik vaak tot creatieve en/of nieuwe inzichten. Zo stel ik mij voor dat ik vast van wiskunde was gaan houden als ik als leerling hoeken en patronen had mogen maaien…
Inmiddels is de eerste schoolweek alweer voorbij en al maaiend laat ik daar mijn gedachten over gaan. Hordes nieuwe leerlingen stroomden door de gangen, maakten kennis met allerlei vakken, docenten, lokalen, gangen, boeken, regels et cetera. Met mijn collega’s sprak ik over de overload aan informatie die uitgedeeld is en hoe we leerlingen hierin kunnen begeleiden. Leerlingen die ietwat paniekerig naar iets vroegen, stelden we gerust met de woorden dat ze niet alles al hoeven te weten en te onthouden: tegen de herfstvakantie zijn de meeste kwartjes wel gevallen.
Maar laten we ook niet vergeten dat achter die leerlingen ouders staan. Ouders van wie wij (waarschijnlijk) verwachten dat zij hun kind zullen begeleiden in hun tocht door het VO. Ook zij hebben de nodige vragen en onzekerheden, kennen de wegen en de routines in het voortgezet onderwijs niet altijd, weten misschien niet goed wat van hen verwacht wordt en wat ze van school kunnen verwachten. Wanneer je zelf in het onderwijs werkt, is het denk ik makkelijk daar aan voorbij te gaan. Daarom een reminder om dit schooljaar ook (weer) stil te staan bij de (onderwijs)behoeften van ouders.
En last but not least: ik raad natuurlijk iedere zorgcoördinator een zitmaaier aan!